Περπάτησε μαζί μου και δες αυτό που βλέπω..

Κάτι που σιχαίνομαι είναι να απαρνιέμαι τον εαυτό μου, τον χαρακτήρα μου και γενικά αυτό που είμαι σε αυτή την φάση.. ποτέ δεν κατάφερα μέχρι τώρα να γίνω αυτό που κάποιος θεωρεί ιδανικό.. αυτή την ιδέα που όλοι έχουμε πλάσει στο μικρό κεφαλάκι μας για την τελειότητα ενός ατόμου.. ιδανικό? Ιδανικό? μα πως μπορείς να βρεις κάτι το ιδανικό.. δεν υπάρχει το τέλειο ότι και να κάνεις όσο και να το θες.. πάντα υπάρχουν απώλειες δηλαδή ελαττώματα και σε σένα και στον άλλο, το θέμα είναι αν θα τα ανεχτείς και θα τα δεις σαν μέρος της τελειότητας ... μήπως τελικά αυτή είναι η τελειότητα? 

Ένας χρόνος έφυγε έτσι..ένας γαμημένος χρόνος ψάχνοντας να βρω γιατί δεν έχω όλα αυτά που θέλει ο άλλος? Γιατί να είμαι έτσι και να μην είμαι αλλιώς? Να είμαι η τελειότητα κάποιου.. να έχω όλα αυτά που τον ξετρελαίνουν και δεν μπορεί χωρίς αυτά γιατί του είναι τόσο απαραίτητα όσο το οξυγόνο που αναπνέει.. και οι μέρες περνούσαν και εγώ έψαχνα αλλά απάντηση δεν έβρισκα..και στεναχωριόμουν και έκλαιγα σαν μικρό παιδί..και αναρωτιόμουν γιατί.. μέχρι που μια μέρα έφαγα ένα γερό χαστούκι και είπα τι κάνεις? Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.. κανένα.. και ξέρετε γιατί? 

Θα σας πω γιατί.. γιατί πολύ απλά έτσι είμαι εγώ, αυτή είμαι και δεν είμαι η τέλεια κανενός, έχω του κόσμου τα ελαττώματα.. άπειρα!!!δεν είμαι σοβαρή, γκρινιάζω συνέχεια και ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα, ώρες ώρες κάνω σαν χαζοχαρούμενο και σπαστικό σε σημείο που αν ήμουν ο άλλος θα με είχα πλακώσει στο ξύλο από τα νεύρα, μου αρέσουν απεριόριστα τα γλυκά και δεν χάνω ευκαιρία να το αποδείξω αδιαφορώντας για το αν θα μπαίνω στο μαύρο μου παντελόνι μετά, απογοητεύομαι αμέσως αν κάτι πάει στραβά και όχι έτσι όπως το θέλω εγώ και γίνομαι κακομαθημένο, μερικές φορές είμαι τόσο αναίσθητη σε σημείο γαϊδουριάς, μου αρέσει να κάνω ότι κοιμάμαι ενώ ακούω μουσική τέρμα στα ακουστικά με αποτέλεσμα να μην κοιμάται ο άλλος δίπλα μου..και ας φωνάζει, είμαι πολύ αυθόρμητη και ξεροκέφαλη που καταντάει βλακεία διότι κάνω πράγματα χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες στους άλλους και στον εαυτό μου, δεν έχω καθόλου καλή σχέση με την ώρα, καθόλου όμως!! ποτέ δεν κάνω αυτά που έχω στο πρόγραμμα, βαριέμαι να διαβάσω καλή ώρα- όσο και αν πιστεύω ότι μου αρέσει αυτό με το οποίο ασχολούμαι, ξοδεύω πάρα πολλά χρήματα σε βλακείες, η απόψεις μου σε κάποια θέματα είναι απαρχαιωμένες και τραγελαφικές, είμαι πολύ ηλίθια συντηρητική σε ορισμένα θέματα που αφορούν τις σχέσεις, δεν έχω διαβάσει ποτέ ολόκληρο ένα πολιτικό βιβλίο διότι βαριέμαι, βγαίνω έξω πολλές φορές σαν λέτσος, βρίζω πάρα πάρα πολύ, καμιά φορά ακούω pop και beatακια μέχρι τελικής πτώσεως συνήθως όταν είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και χορεύω πάνω κάτω, μπορώ να γίνω πολύ απότομη και αγενής με κάποιον χωρίς να μου φταίει απλά έτσι γιατί έτυχε να πέσει μπροστά μου, μου αρέσει η ακαταστασία γενικά.. και παντού να υπάρχουν πεταμένα ρούχα και χαρτιά.., μ’ αρέσει το χάος μου, μ’ αρέσει να μπερδεύω τις θήκες και τα cd και να μην ξέρω που βρίσκεται το καθένα (προκαλώ σύγχυση στον άλλο και τρελαίνομαι..χιχιχι), 3 βινύλια έχω όλα και όλα και δεν έχω μπει στον κόπο να τα ακούσω ακόμα, δεν μου αρέσει το σώμα μου αλλά δεν κάνω τίποτα για να το διορθώσω, δεν παραδέχομαι εύκολα πράγματα, όταν χαλαρώνω-χαλαρώνω πάρα πολύ και δεν μπορώ να μαζευτώ μετά, δεν είμαι συνεπής πουθενά από ραντεβού μέχρι τον τρόπο σκέψης μου- φλασιές σε όλα τα επίπεδα, γίνομαι πολύ kinky ορισμένες φορές και τρομάζω τον άλλο, δεν τηρώ το 80% των υποσχέσεων μου, δεν μπορώ να κάνω αριθμητικές πράξεις εύκολα και δεν θυμάμαι τον πολλαπλασιασμό-έχω γίνει ρεζίλι πολλές φορές, έχω ηλίθιους στόχους όπως το να αγοράσω ένα ζευγάρι Louboutin ή Blahnik με τον πρώτο μου μισθό, θεωρώ την μόδα σαν τέχνη και θα ήθελα να ήμουν μέρος της, κλαίω με το παραμικρό συνήθως όταν βλέπω ταινίες-ότι ταινία και να είναι ειδικά με το πράσινο μίλι.. ρυάκια, αγοράζω πολλά βιβλία αλλά διαβάζω λίγα γιατί δεν έχω χρόνο, τρελαίνομαι για Μίκυ μάους και διαβάζω κόμικ αλλά βλέπω και παιδικά στην ΝΕΤ κάθε Σάββατο πρωί, το πρωί είμαι σαν φάντασμα-κατάχλωμη, διαφωνώ συνέχεια με τους άλλους και πολλές συζητήσεις που παίρνω μέρος καταλήγουν σε καβγάδες, είμαι αγχωμένη το περισσότερο της μέρας για χιλιάδες λόγους, ορισμένοι θεωρούν ότι δεν έχω φιλοδοξίες, βαριέμαι να ψωνίζω στο μάρκετ αν δεν έχω παρέα για να κάνουμε χαβαλέ, είμαι τελείως αγεωγράφητη αφού πρόσφατα ανακάλυψα ότι το Ναύπλιο είναι στην Πελοπόννησο..σωστά ε?, όταν είναι να πιώ-πίνω πολύ και μετά πηγαίνω σαν βαρκούλα και γκρινιάζω την επομένη που με πονάει το κεφάλι μου- γενικά δεν έχω μέτρο, μπλέκω σε ένα σορό μαλακίες σε σημείο που αναρωτιέμαι και εγώ με την κρίση μου, και άλλα πολλά..πάρα πολλά..

Τρελαίνομαι όμως που είμαι έτσι και δεν το αλλάζω με τίποτα, διότι ξέρω ότι μετά δεν θα είμαι εγώ πλέον. Βαρέθηκα να προσπαθώ να γίνω αυτό που θέλουν οι άλλοι και να θεωρώ ότι αυτό είναι το σωστό..ας αλλάξουν αυτοί..σειρά τους.. Μπορεί ορισμένες φορές να ζηλεύω με περιγραφές περί τελειότητας και ιδανικού.. αλλά το ξεπερνώ αμέσως πλέον και μετά γελάω με τον εαυτό μου που είμαι έτσι.. διότι το γουστάρω. Δεν θέλω να είμαι το όνειρο, το ιδανικό και η υπόσχεση κανενός.. γιατί ξέρω ότι θα απογοητευτεί.. όποτε προτιμώ να είμαι απλά εγώ.

*Αφιερωμένο στο Κατερινάκι… που ήταν εκεί.