Σόρυ Kelis μπατ Γκρικς ντου ιτ μπέτερ..

Mary and the Boy

California

"Here's Charley, he's a defector
I will never ever let him infect her
He uses concentration
To steal love songs off the radio station
In the middle of the night he holds on to tight to the chorus and reflects on life
But that's Charley, he's a defector
I will never ever let him infect her

Here's Lenny, he's a protector
I would never ever let him defend her
He finds constellations
Then he sells them to a desperate nation
In the middle of the night he holds on tight to his starlight and reflects on life
But that's Lenny, he's a protector
I will never ever let him defend her

Now hear me, I'm the enforcer
I would never ever let you deform her
I've made calculations
And I've proven that I am your salvation
In the middle of the night I hold on tight to my purpose and reflect on life
But that's me, I'm the enforcer
I will never ever let you deform her"

Mumford & Sons

"But it was not your fault but mine
and it was your heart on the line
i really fucked it up this time
didn't I, my dear?"

Διαπιστώνω ότι:

1) Μου λείπει ύπνος μάλλον..δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι είμαι σαν κοιμισμένος πιγκουίνος τις τελευταίες μέρες.. απαπα ακόμα και τώρα κλείνουν τα μάτια μου.. τελικά όντως ο ύπνος είναι ένα σημαντικό αγαθό.. το πιστεύω αυτό.. λυτρώνει επίσης διότι όταν κοιμάσαι δεν σκέφτεσαι..παγώνει και μουδιάζει το μυαλουδάκι για λίγη ώρα και ησυχάζεις.. η αλήθεια είναι κάπου το είχα διαβάσει νομίζω (αλλά δεν παίρνω και όρκο..οπότε μπορεί να λέω και μαλακίες…) ότι στην πραγματικότητα όταν κοιμόμαστε δεν σταματάει η κανονική λειτουργία του εγκεφάλου.. (λογικό θα μου πείτε αλλιώς θα ήμασταν λίγο dead) εννοώ ότι μπαίνει σε μια κατάσταση αδρανοποίησης.. ενεργοποιείται το υποσυνείδητο και όλα καταγράφονται εκεί.. δεν φιλτράρονται, όπως και καλά γίνεται στο ξύπνιο μας.. τεσπα.. δεν συνεχίζω διότι μπούρδες λέω.. Εγώ έχω 2 τρόπους ύπνου. Ο πρώτος είναι ο παραδοσιακός.. μόνο που εγώ τον κάνω λίγο extreme.. διότι έχω πέσει και από το κρεβάτι μια φορά..ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως στο καλό κοιμάμαι.. και κυρίως που χτυπάω και τι κάνω..και πως βρίσκω μελανιές την επομένη σε χέρια και πόδια.. μυστήρια πράγματα.. Ο δεύτερος είναι ο πιο ξεκουραστικός για μένα και ο πιο κουραστικός για τους άλλους.. είναι ο μελωδικός ύπνος.. τουτέστιν ακουστικά στα αυτιά και σχεδόν τέρμα μουσική (!!!) με χαλαρώνει απίστευτα.. χαχα μια φορά που ήμουν Βόλο..χαχα είχε παιχτεί αυτό το σκηνικό σπίτι.. βράδυ γύρω στη μία είχα πορωθεί-μισοκοιμηθεί και σε μια φάση έρχεται ο bro. και μου λέει ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΟ ΠΙΑ!!ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ!! Sorry bro. του λέω… καλά και να φανταστείτε ότι έχουμε διαφορετικά δωμάτια και κλείνει και την πόρτα… δύο πορίσματα βγαίνουν από αυτό: ο bro. έχει και γαμώ την ακοή και δεύτερον εγώ σε λίγα χρόνια αν συνεχίσω έτσι με βλέπω να μην ακούω ούτε ψίθυρο… Το άλλο που με κουράζει με τον ύπνο είναι όταν βλέπω όνειρα..πωπω!! θυμάμαι πρόσφατα είχα δει ένα με κάτι πόρτες και κλειδιά.. κάτι έψαχνα να βρω και όλο περπατούσα..ειλικρινά κουράστηκα!!! Το κακό με μένα και τα όνειρα είναι ότι βλέπω πράγματα που θέλω πάρα πολύ να γίνουν.. (εγώ και ο μισός πληθυσμός της γης βέβαια..) και το θέμα είναι ότι όταν ξυπνάω νομίζω ότι ισχύουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα..μετά επικρατεί η λογική και επανερχόμαστε στην πραγματικότητα.. εκείνα τα συναισθήματα σ’ αυτόν τον χρόνο είναι που τα θεωρώ «η απόλυτη ευτυχία».. αυτό το μεταβατικό μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας..εγώ πάντως τσιμπιέμαι καλού κακού.. δεν ξέρεις ποτέ πότε είσαι «υπό την επήρεια ονείρου..». Και η πλάκα ποια είναι? ότι όταν θες πάρα πολύ να κοιμηθείς δεν έχεις την ώρα.. και όταν την έχεις άπλετη σου έχει φύγει και είσαι μέσα στην τρελή ζωντάνια.. γαμώτο πια!! Και είχε και αυτόν τον «ήλιε, νυστάζω σήμερα» καιρό..και έπεφταν οι ακτίνες και όλο έγερνα εγώ..

2) Αρχίζω να αμφιβάλλω – να αμφισβητώ – να αναρωτιέμαι για πολλά πράγματα (πάλι). Αυτό μπορεί να είναι είτε πολύ καλό είτε πολύ κακό κατά την ταπεινή μου γνώμη. Πχ. Αν αναρωτιέσαι γιατί είναι στρόγγυλος ο ήλιος? Γιατί οι μαργαρίτες είναι κίτρινες και όχι μπλε? Ή υπάρχει τελικά η ψυχή? Πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος? Αυτές και άλλες βαθύτερες απορίες είναι επιθυμητές και η αμφισβήτηση στις λύσεις τους είναι αποδεχούμενη.. σημαίνει ότι ακόμα αναπνέεις πνευματικά και αντιλαμβάνεσαι την βαθύτερη ομορφιά γύρω σου.. άλλωστε σύμφωνα με τον Jostein Gaarder στον «Κόσμο της Σοφίας» : «ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ Ν’ΑΠΟΡΟΥΜΕ». Όταν όμως τα θέματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι και να αμφιβάλλεις είναι θέματα αυτογνωσίας και αυτοκριτικής.. τότε εγώ προσωπικά έχω ένα θέμα. Διότι εάν αρχίζω πάλι να αμφιβάλλω για θέματα που υποτίθεται ότι μέσα μου έχω «τακτοποιήσει» (χαζή λέξη) τότε σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία εξέλιξη στο σήμερα από το χθες..άρα είμαστε ξανά στην αρχή.. άρα δεν κάνουμε τίποτα..άρα δουλευόμαστε παιδάκια.. χαχαχα ωραία.. μ’ αρέσει..έτσι χάος!!

3) Νομίζω ότι αρχίζει να ολοκληρώνεται η σχέση μου με την μουσική.. περνάω την πιο γαμάτη- shoegaze- indie-αυθόρμητη- όπως θέλετε πέστε το μουσική περίοδο της ζωής μου.. και να φανταστείτε ότι άρχισε έτσι τυχαία το προηγούμενο Κυριακάτικο πρωινό..τα τυχαία όμως είναι και τα ωραία..Έχουμε περάσει σε ένα πιο υπερβατικό επίπεδο.. τα ακουστικά έχουν γίνει ένα με τα αυτιά μου.. και παιδιά σας παρακαλώ.. με όσους έρχομαι καθημερινά σε επαφή.. όταν με βλέπεται με ακουστικά (δηλαδή αυτό τον καιρό συνέχεια) παρακαλώ μην διακόπτεται.. :P  εάν θέλετε να μου πείτε κάτι και να με αποσπάσετε.. κάντε το ήρεμα δηλαδή δείξτε μου ότι πρόκειται να μου απευθύνετε το λόγο έτσι ώστε να αντιληφθώ και να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να πατήσω pause. ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕ ΑΙΦΝΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!!! (χαχαχα πλάκα σας κάνω μωρέ..) Μπορείτε να καταλάβετε ότι είμαι ερωτευμένη με αυτά που ακούω? Και τι γίνεται όταν είμαι ερωτευμένη? Βρίσκομαι σε άλλο κόσμο και μήκος κύματος.. ωραία. Σήμερα για να φτάσω σπίτι πήγα από πέντε διαφορετικούς δρόμους..για να ακούσω περισσότερο..χωρίς ΔΙΑΚΟΠΕΣ!! (χαχαχαχα ) μάλλον θα μπω και σε παθολογικά στάδια σε λίγο.. :P.

4) Αγαπημένη τελευταία φράση είναι το...κουκουρούκου νίντζα (έχει πολλές ερμηνείες κατ’ εμέ.. μην προσπαθήσετε να βρείτε λογική γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει..λογικά μου όντα εσείς..)

5) Πρέπει να βρω και άλλα κορδελάκια για τους καρπούς μου.

6) Τελικά τα λεωφορεία είναι μαγικό πράγμα. Παρόλο που μπορεί να έχουν πολύ κόσμο σε σημείο να μην μπορείς να αναπνεύσεις και πολύ βαβούρα.. είναι κάτι το απίστευτο αν σκεφτεί κανείς ότι για ένα μικρό χρονικό διάστημα κάθεται διπλά σου κάποιος άγνωστος/η και χωρίς να τον ξέρεις μοιράζεσαι με αυτόν ένα πάρα πάρα πάρα πολύ μικρό μέρος της ζωής σου.. δεν είναι απίστευτο? Πχ. Σήμερα κοιταζόμασταν με έναν τυπά από την αρχή μέχρι το τέλος έτσι χωρίς κάποιο λόγο.. ήταν ένας κάποιος τρόπος επικοινωνίας.. μεταξύ 2 αγνώστων. Στον γυρισμό μια κοπελιά κάθισε δίπλα μου και μοιράστηκα μαζί της λίγα λεπτά από την μουσική που άκουγα.. και προσπαθούσε και αυτή να ακούσει..και μετά κατέβηκα. Αυτό είναι το γαμάτο και μετά κατεβαίνεις και χάνεσαι στο πλήθος.. αυτή είναι η μαγεία της καθημερινότητας. Το θέμα είναι να μπορείς να την δεις.. και μετά καταλαβαίνεις ότι καμία μέρα σου δεν είναι η ίδια.

7) Τελικά έχω ξεμυαλιστεί.. αυτό είναι.. :p

Favour..

Μόλις το άκουσα.. παρακαλώ κάντε μου μια μικρή χάρη και αφιερώστε 5 λεπτά για να το ακούσετε.. το θεωρώ απλά μαγεία σαν ένα τσίρκο... και μόλις μπήκε στην ψυχεδελική λίστα τραγουδιών μου για την άνοιξη..που μας έρχεται επίσημα πλέον σε λιγότερο από μια εβδομάδα.. στόχος αυτής της άνοιξης..πρωινή βόλτα κάθε Κυριακή.. και όλα ανθίζουν.. καιρός να διαβάσω και τις "Απόψεις ενός Κλόουν" του Χάϊνριχ Μπέλ.. καιρός για πολλά πράγματα..

"I am lost in a rainbow, now a rainbow is gone, overcast by your shadow, as our worlds move on. In this shirt I can be you, to be near you for a while...

There's a crane knocking down, all these things that we were, I awake in the night to hear the engines pout. There's a pain it does ripple, through my frame makes me lame, there's a thorn in my side, it's the shape it's the prize.

Of you and me ever-changing, moving on now moving fast, and this touch must be wanting,must become free to act.

But I mean jape to tell you, that I love you and never rash, and I bled everyday now, for a year.. for a year.   I did send you a note, on the wind for to read, our names there together, must've fallen like the sea.

To depths of the soil, buried deep in the ground, on the wind I can hear you, call my name held the sound"

The Irrepressibles

Op.40

Well she tossed all night like a ragin' sea, woke up and climbed from the suicide machine

With her spanish candles and her persian poems, stuck on the rocks inside opus 40 stoned

And scratchin' her wrists in the pourin' rain, she collapses down upon the ocean floor again

Tears in waves.. minds on fire.. nights alone by your side

Catskill mansions buried dreams, i'm alive she cried but i don't know what it means

Somewhere out there across the moonlit sands, there's a line drawn like the lines on her own hand

And slammin' her eyes lockin' the door, she collapses down upon the ocean floor again

Tears in waves.. minds on fire.. nights alone by your side

Απίστευτο πως καμιά φορά βλέπεις τον εαυτό σου στους στίχους κάποιων τραγουδιών.. ειδικά όταν έτσι ξαφνικά και χωρίς λόγο νιώθεις τρίτη σε έργα που εσύ θα έπρεπε να είσαι η πρωταγωνίστρια.. έτσι όμως είναι αυτά θα μου πείτε..έτσι δεν είναι? . : ) δεν πειράζει και οι κομπάρσοι χρήσιμοι είναι..που ξέρεις μπορεί να αρρωστήσει η πρωταγωνίστρια του δικού σου παραμυθιού.. μου αρέσει αυτό το χρωματάκι θα το υιοθετήσω.. ας βάλουμε και λίγο χρώμα στην ζωή μας και στην φαντασία μας...αρκετά ασπρόμαυρη και γκρίζα είναι.. τελικά ναι έχεις δίκιο.. αυτό είναι το λάθος και των 2 μας.. συμβιβαζόμαστε με αυτά που έχουμε.. και ναι είναι λίγα για μας και όντως δεν μας αξίζουν..αξίζουμε πολλά παραπάνω.. σίγουρα αξίζουμε.. και σίγουρα δεν αξίζει να χαλιόμαστε για κάτι που από την αρχή δεν μας κάνει. Σήμερα θύμωσα πάρα πολύ με τον εαυτό μου και τις σκέψεις που έκανε.. όχι ότι είναι τελείως λάθος αυτές οι σκέψεις..σε καμία περίπτωση δεν το πιστεύω αυτό..απλά για ακόμα μια φορά μου έδειξε μέσω των σκέψεων ποια είναι η πραγματικότητα της κατάστασης..και αυτή η πραγματικότητα εμένα δεν με χωράει..πολύ απλά. Το θέμα είναι μπορώ εγώ να το αποδεχτώ αυτό και να αλλάξω αυτή την πραγματικότητα? χμ..δύσκολη ερώτηση.. ναι μπορεί να καταφέρω να την αλλάξω.. αλλά θα μου πάρει χρόνο και κόπο..και έχω κουραστεί ήδη και που το σκέφτομαι.. είναι ένα ρίσκο και όπως κάθε ρίσκο δεν ξέρεις που θα σε βγάλει και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.. και άν αυτό είναι αρνητικό θα μπορέσεις να το αποδεχθείς? ή θα ζητήσεις περισσότερα? επείδη δεν το ξέρω αυτό.. λέω να το αφήσω..θέλω να ζήσω κάτι που να μου έρθει χαλάρα βαρέθηκα πια να νοιάζομαι.. θα χρησιμοποιήσω και αυτή την φράση (που πρέπει να είναι πολυ της μόδας τελευταία..την ακούω συνέχεια στον περίγυρο.. και θέλω να την πω και εγώ μια φορά..) είμαστε απλά σε διαφορετική φάση.. (αχ! πολύ το χάρηκα..).

zzZoOUUPpp!

*καλλιτεχνική παρέμβαση από urban artists.. σ'ένα από τα αγαπημένα μου δρομάκια εδω..

Υπέροχη μέρα σήμερα!! Περπάτησα το πρωί.. πωπω φανταστείτε ότι είμαι ενάμισι χρόνο στην Πάτρα και ακόμα ανακαλύπτω καινούργια πράγματα..απίστευτο..ακόμα κοιτάω δεξιά και αριστερά στους δρόμους για να περάσω απέναντι και ας ξέρω από πού είναι η προτεραιότητα..χαχα που να πιάσω και τιμόνι στα χέρια μου!! Ξεκίνησα λοιπόν που λέτε το πρωί για το παζάρι στο Λιθογραφείον.. το οποίο είναι στου διαόλου τη μάνα..αλλά άξιζε το περπάτημα.. φτάνω, μπαίνω μέσα και βλέπω τους πάγκους (δεν ήταν και πολλοί..) με διάφορα cd και βινύλια.. κλασσικό ψάξιμο.. χιλιοπαιγμένα βινύλια.. διαφόρων συγκροτημάτων.. σε διάφορες τιμές και ενώ ήμουν αποφασισμένη να αγοράσω κάποια.. σε μια στιγμή σκέφτομαι.. γιατί να αναγκαστεί κάποιος να πουλήσει τα βινύλια και τα cd του? Δηλαδή συγνώμη εγώ έχω όλα και όλα 3 βινυλιάκια.. ένα των Velvet Underground, ένα των Smiths και ένα των Joy Division..δεν τα έχω ακούσει ακόμα ολόκληρα..και όμως τα θεωρώ από τα σημαντικότερα αποκτήματα μου μέχρι εδώ.. τα αγόρασα από το Intoxica στο Λονδίνο που αν ανοίξεις το Mojo ή το Uncut βλέπεις την διαφημισούλα στις πίσω σελίδες. Είναι μια τεράστια ανάμνηση για μένα..λέω εδώ έχω πάει και θυμάμαι και τον τυπά με την κοτσιδούλα που με είχε εξυπηρετήσει. Τα έχω εδώ στην Πάτρα και ας μην μπορώ να τα ακούσω..τα φυλάω σαν θησαυρό..ελάχιστοι τα αγγίζουν. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας άνθρωπος των 50 που υποτίθεται πέρασε τα νεανικά του χρόνια ακούγοντας αυτά τα δισκάκια και αφιερώνοντας τους αναμνήσεις και εμπειρίες (γιατί για μουσική μιλάμε γαμώτο) θέλει τώρα να περάσουν σε άλλα χέρια..ξένα.. δηλαδή θέλει να μου πει ότι βαρέθηκε το Atom Heart Mother των Floyd? Δεν το νομίζω.. και επίσης δεν νομίζω ότι τα θεωρεί σαβούρα για ξεφόρτωμα.. διότι δεν θα άκουγε αυτού του είδους την μουσική αν την θεωρούσε σαβούρα.. Μετά ναι μπορεί να είναι και για τα χρήματα.. αλλά, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την αξία του χρήματος, δεν νομίζω ότι τα 10 και τα 15 ευρώ είναι σημαντικότερα από ένα βινύλιο με το οποίο έχεις συνδέσει όλη σου τη ζωή και θα μπορούσες να το μεταφέρεις στα παιδιά σου σαν περιούσια..ναι σαν περιούσια.. τι παραπάνω έχει δηλαδή ένας πίνακας ζωγραφικής από ένα συλλεκτικό δίσκο με ένα live των τάδε.. και τα 2 είναι τέχνη και τα 2 είναι ανεκτίμητα!! Δεν ξέρω μπορεί να ακούγομαι ρομαντική και να μην καταλαβαίνω..αλλά εγώ βάζω στοίχημα.. ,όχι με εσάς αλλά με τον εαυτό μου, ότι ποτέ σε ότι κατάσταση και αν βρεθώ δεν πρόκειται να αποχωριστώ τα cd μου, τα βινύλια μου (όσα έχω) ή τις κασέτες μου.. με τίποτα!!! Καλύτερα να πεινάσω εγώ παρά η ψυχή μου.. τεσπά..εδώ δεν είμαστε για να κρίνουμε κανέναν.. πάλι παρασύρθηκα ως συνήθως..  

Τι σας έχω?? Χα!! Λοιπόν επειδή χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ (μην ρωτήσετε γιατί..) μου την βάρεσε και έφτιαξα μια compilation την οποία και άκουγα σήμερα το πρωί περπατώντας και την είχα κατάβρει.. 73 τραγουδάκια..ένα και ένα (είναι λίγο λοξή μπορώ να πω..αλλά έχει πλάκα)..δεν ξέρω αν θα σας αρέσει αλλά εγώ την ακούω όλη μέρα.. αν και με όλα τα κομμάτια που περιλαμβάνονται πορώνομαι.. είναι ένα το οποίο με στέλνει κανονικά..για να δω αν θα το βρείτε όσες/οι την κατεβάσουν.. για να δω πόσο καλά με ξέρετε… χαχα :p

zoup!

My Blueberry Day...

Σήμερα έβαλα ξανά τζιν ύστερα από μια αποχή 6 μηνών.. (τα είχα βαρεθεί ρε παιδί μου..) το οποίο μου έπεφτε κιόλας αρκετά.. κάτι που με χαροποίησε στην αρχή γιατί σημαίνει ότι έχω χάσει κιλά αλλά μετά με τσάτισε γιατί δεν κρατιόταν… τεσπά. Βρήκα και τα starakia .. όμορφα. Θα ήθελα να αράξω όλη μέρα στα σκαλάκια στην Γεροκωστοπούλου με ακουστικά στα αυτιά και μουσικούλα... και να περνάει η ώρα και εγώ να κοιτάω τον ουρανό..πολύ θα μου άρεσε.. έχει ωραία μέρα σήμερα..συννεφιά.. με την αφρικανική σκόνη πάνω από τα κεφάλια μας.. και ύστερα άντε και κανά βιβλίο…

Καλά ακόμα νυστάζω..pfff..

***Tι θυμήθηκα το άτομο.. the jennifers έχετε ακούσει..?? το τραγουδάκι το είχα ανακαλύψει σε μία compilation (pilgrim) με τα indie tracks που είχαν κυκλοφορήσει το 1992 την έχω κρατήσει την συλλογή όποιος θέλει..

Just got back today

compilation

"We heard the rain on the window
Like a sinful waste of time
We heard the sirens' wailing
Like the world had lost its smile
We spend our days together
Hiding far from everything
Oh we knew it was over
When the summer turned to spring

All the words we said
All the time we spent
Does it mean nothing
Does it mean nothing"

Επέστρεψα..

"Μα είναι γαλήνια εδώ : Δεν φεύγω."

Ακούω Aphex Twin το Vordhosbn και μόλις επέστρεψα από ένα βιβλιοπωλείο όπου πέρασα γύρω στη μιάμιση ώρα ψάχνοντας για βιβλία με την Bert.. αγόρασα ένα πολύ ενδιαφέρον και φαίνεται γαμάτο.. «Ξένοι Λυρικοί». Την Κυριακή – παζάρι βινυλίων στο Λιθογραφείον (είναι το 1ο που θα γίνει στην πάτρα).. ας είναι καλά οι αφίσες που μας ενημερώνουν… 

Το χρειαζόμουν αυτό το ταξίδι με την Nef, πραγματικά ηρέμισα.. και αφού εξάσκησα τα άψογα ιταλικά μου και διεύρυνα τους ορίζοντες και το μυαλό μου.. τώρα έχω ορεξούλες και για αυτό στις επόμενες μέρες θα αναρτήσω διάφορα αρθράκια.. έτσι για να γίνεται συζήτηση.. (θα ξεκλέψω λίγο χρόνο από την σχολή που μας πλάκωσε για τα καλά σήμερα..).Επιστροφή στην πραγματικότητα λοιπόν!! Μόνο που τώρα έχει περισσότερο στυλ.. :p και είναι λιγότερο μίζερη και βαρετή… και αν πάλι νιώσω ότι πνίγομαι.. ένα ταξιδάκι και «μια χαρά»..!! χαχαχαχα.. :p υπέροχα..

*Βινύλια!!-όσοι πιστοί προσέλθετε 

*10-3 

Damn these wild young hearts...

"Somebody tell me, tell me, tell me, when will I learn?
I love it and I leave it and I watch it burn
Damn this wild young heart
I told you damn this wild young heart
Damn this wild young
Tell me, tell me, tell me when will I learn?
Damn this wild young heart"

La la la la la la la la la..

Επιτέλους το βρήκα!!! Το βρήκα το άλλοθι μου στους στίχους και στην μελωδία αυτού του τραγουδιού.. έμπνευση είναι!! 
Σας αφήνω για μια εβδομάδα.. ξέρω ότι θα σας λείψω (but i never forget you..).... αποτοξίνωση…!!! :p (να ακούτε το τραγουδάκι…!!!) 

"We know we shouldn't do it, but we do it anyway
We know we might regret it but it seemed ok.." πω πω.. δεν μπορώ σας αφήνω γιατί παρασύρομαι... και αύριο έχω πρωινό ξύπνημα και μια γεμάτη μέρα..

smouts polla!!! :p

Κάτι πρέπει να σπάσει..

"Hey Andy, did you hear about this one? Tell me, are you locked in the punch?
Hey Andy, are you goofing on Elvis? Hey baby, are we losing touch?
If you believed they put a man on the moon, man on the moon
If you believe there's nothing up my sleeve, then nothing is cool"

"Ένα τσιγάρο που καίει στο χέρι-ένα ποτήρι με λίγο κόκκινο κρασί παρατημένο τραπέζι –ένας θολός φωτισμός από τον αιωρούμενο καπνό που καίει τα μάτια της-από μια λάμπα στα τελευταία της, που μισοκαίει βασανισμένη -ένα ρολόι που κάνει τικ τακ σαν όλα τα ρολόγια άλλωστε… εκτός από αυτά που έχουν σταματήσει με το πέρασμα του χρόνου γιατί δεν τον άντεξαν-μια γνώριμη μελωδία- ένα άσπρο ταβάνι-δυο μαύρα μάτια που το κοιτούν- μια απόφαση που πρέπει να παρθεί-γιατί πρέπει.

Και τότε άκουσε μια αντρική φωνή να φωνάζει “Το ταξίδι αναψυχής του μυαλού σας τελείωσε αγαπητή δεσποινίς – καιρός να επιστρέψετε πίσω στο σπίτι σας, εκεί που ανήκετε!!! στην πραγματικότητα. Ελπίζουμε να σας άρεσε και να έχετε την ευκαιρία να ξαναπάτε κάποτε αλλά αυτό θα γίνει μετά από πολύ καιρό.. γιατί μεταξύ μας δεν είναι υγιές να κάνετε συνέχεια τέτοιου είδους διακοπές, καταλαβαίνετε έτσι δεν είναι;”  Τώρα ήταν πλέον σίγουρη ότι αρχίζει να τρελαίνεται."

Knights who say Ni!!!!

Καλά με αυτή την ταινία πεθαίνω από τα γέλια… πάλι με άκουσε όλος ο όροφος δεν υπάρχει!!! Monty Python - Holy Grail απλά είναι απίθανο… όσοι δεν το έχουν δει επιβάλλεται να το δουν… το γέλιο!! Και ειδικά το φινάλε είναι απίστευτο..χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!! Μου κόλλησε και το «Νι!!» χαχαχαχαχαχα.... 

Τζ. Ντ. Σάλιντζερ

"Δεσποινίς Κάρπεντερ. Σας παρακαλώ. Ξέρω τη δουλειά μου» είπε ο νέος. «Κράτα μονάχα ανοιχτά τα μάτια σου για κανένα μπανανόψαρο. Σήμερα είναι ιδανική μέρα για μπανανόψαρα». «Δε βλέπω κανένα» είπε η Σύμπιλ. «Αυτό εξηγείται εύκολα. Τα χούγια τους είναι πολύ παράξενα» είπε ο νέος και συνέχισε να σπρώχνει τη σαμπρέλα. Το νερό δεν έφτανε ακόμα καλά καλά στο στήθος του. «Ζουν μια πολύ τραγική ζωή» είπε. «Ξέρεις τι κάνουν, Σύμπιλ;» Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Λοιπόν, κολυμπάνε σε μια τρύπα όπου υπάρχουν πολλές μπανάνες. Μοιάζουν πολύ συνηθισμένα ψάρια όσο κολυμπάνε. Μόλις όμως βρεθούν εκεί μέσα, συμπεριφέρονται σα γουρούνια. Ξέρω κάτι μπανανόψαρα που βρέθηκαν σε μια μπανανότρυπα κι έφαγαν ώς εβδομήντα οχτώ μπανάνες». Έσπρωξε τη σαμπρέλα και τον επιβάτη της λίγο παραμέσα. «Φυσικά, ύστερα απ' αυτό χοντραίνουν τόσο πολύ που δεν μπορούν να ξαναβγούν απ' την τρύπα. Δε χωράνε να περάσουν απ' την πόρτα». «Μην προχωράμε πολύ μέσα» είπε η Σύμπιλ. «Τι παθαίνουν;» «Τι παθαίνουν ποιοι;» «Τα μπανανόψαρα». «Α, λες για όταν φάνε τόσες πολλές μπανάνες και δεν μπορούν να βγουν απ' τη μπανανότρυπα;» «Ναι» είπε η Σύμπιλ. «Λοιπόν, λυπάμαι που στο λέω, Σύμπιλ, αλλά πεθαίνουν»."

Απόσπασμα από το βιβλίο "Ιδανική μέρα για Μπανανόψαρα" του Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ (1/1/1919-28/1-2010) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράμματα. "Η Γκάρμπο της λογοτεχνίας" όπως τον χαρακτηρίζουν..

J. D. Salinger

Περπάτησε μαζί μου και δες αυτό που βλέπω..

Κάτι που σιχαίνομαι είναι να απαρνιέμαι τον εαυτό μου, τον χαρακτήρα μου και γενικά αυτό που είμαι σε αυτή την φάση.. ποτέ δεν κατάφερα μέχρι τώρα να γίνω αυτό που κάποιος θεωρεί ιδανικό.. αυτή την ιδέα που όλοι έχουμε πλάσει στο μικρό κεφαλάκι μας για την τελειότητα ενός ατόμου.. ιδανικό? Ιδανικό? μα πως μπορείς να βρεις κάτι το ιδανικό.. δεν υπάρχει το τέλειο ότι και να κάνεις όσο και να το θες.. πάντα υπάρχουν απώλειες δηλαδή ελαττώματα και σε σένα και στον άλλο, το θέμα είναι αν θα τα ανεχτείς και θα τα δεις σαν μέρος της τελειότητας ... μήπως τελικά αυτή είναι η τελειότητα? 

Ένας χρόνος έφυγε έτσι..ένας γαμημένος χρόνος ψάχνοντας να βρω γιατί δεν έχω όλα αυτά που θέλει ο άλλος? Γιατί να είμαι έτσι και να μην είμαι αλλιώς? Να είμαι η τελειότητα κάποιου.. να έχω όλα αυτά που τον ξετρελαίνουν και δεν μπορεί χωρίς αυτά γιατί του είναι τόσο απαραίτητα όσο το οξυγόνο που αναπνέει.. και οι μέρες περνούσαν και εγώ έψαχνα αλλά απάντηση δεν έβρισκα..και στεναχωριόμουν και έκλαιγα σαν μικρό παιδί..και αναρωτιόμουν γιατί.. μέχρι που μια μέρα έφαγα ένα γερό χαστούκι και είπα τι κάνεις? Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.. κανένα.. και ξέρετε γιατί? 

Θα σας πω γιατί.. γιατί πολύ απλά έτσι είμαι εγώ, αυτή είμαι και δεν είμαι η τέλεια κανενός, έχω του κόσμου τα ελαττώματα.. άπειρα!!!δεν είμαι σοβαρή, γκρινιάζω συνέχεια και ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα, ώρες ώρες κάνω σαν χαζοχαρούμενο και σπαστικό σε σημείο που αν ήμουν ο άλλος θα με είχα πλακώσει στο ξύλο από τα νεύρα, μου αρέσουν απεριόριστα τα γλυκά και δεν χάνω ευκαιρία να το αποδείξω αδιαφορώντας για το αν θα μπαίνω στο μαύρο μου παντελόνι μετά, απογοητεύομαι αμέσως αν κάτι πάει στραβά και όχι έτσι όπως το θέλω εγώ και γίνομαι κακομαθημένο, μερικές φορές είμαι τόσο αναίσθητη σε σημείο γαϊδουριάς, μου αρέσει να κάνω ότι κοιμάμαι ενώ ακούω μουσική τέρμα στα ακουστικά με αποτέλεσμα να μην κοιμάται ο άλλος δίπλα μου..και ας φωνάζει, είμαι πολύ αυθόρμητη και ξεροκέφαλη που καταντάει βλακεία διότι κάνω πράγματα χωρίς να σκέφτομαι τις συνέπειες στους άλλους και στον εαυτό μου, δεν έχω καθόλου καλή σχέση με την ώρα, καθόλου όμως!! ποτέ δεν κάνω αυτά που έχω στο πρόγραμμα, βαριέμαι να διαβάσω καλή ώρα- όσο και αν πιστεύω ότι μου αρέσει αυτό με το οποίο ασχολούμαι, ξοδεύω πάρα πολλά χρήματα σε βλακείες, η απόψεις μου σε κάποια θέματα είναι απαρχαιωμένες και τραγελαφικές, είμαι πολύ ηλίθια συντηρητική σε ορισμένα θέματα που αφορούν τις σχέσεις, δεν έχω διαβάσει ποτέ ολόκληρο ένα πολιτικό βιβλίο διότι βαριέμαι, βγαίνω έξω πολλές φορές σαν λέτσος, βρίζω πάρα πάρα πολύ, καμιά φορά ακούω pop και beatακια μέχρι τελικής πτώσεως συνήθως όταν είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και χορεύω πάνω κάτω, μπορώ να γίνω πολύ απότομη και αγενής με κάποιον χωρίς να μου φταίει απλά έτσι γιατί έτυχε να πέσει μπροστά μου, μου αρέσει η ακαταστασία γενικά.. και παντού να υπάρχουν πεταμένα ρούχα και χαρτιά.., μ’ αρέσει το χάος μου, μ’ αρέσει να μπερδεύω τις θήκες και τα cd και να μην ξέρω που βρίσκεται το καθένα (προκαλώ σύγχυση στον άλλο και τρελαίνομαι..χιχιχι), 3 βινύλια έχω όλα και όλα και δεν έχω μπει στον κόπο να τα ακούσω ακόμα, δεν μου αρέσει το σώμα μου αλλά δεν κάνω τίποτα για να το διορθώσω, δεν παραδέχομαι εύκολα πράγματα, όταν χαλαρώνω-χαλαρώνω πάρα πολύ και δεν μπορώ να μαζευτώ μετά, δεν είμαι συνεπής πουθενά από ραντεβού μέχρι τον τρόπο σκέψης μου- φλασιές σε όλα τα επίπεδα, γίνομαι πολύ kinky ορισμένες φορές και τρομάζω τον άλλο, δεν τηρώ το 80% των υποσχέσεων μου, δεν μπορώ να κάνω αριθμητικές πράξεις εύκολα και δεν θυμάμαι τον πολλαπλασιασμό-έχω γίνει ρεζίλι πολλές φορές, έχω ηλίθιους στόχους όπως το να αγοράσω ένα ζευγάρι Louboutin ή Blahnik με τον πρώτο μου μισθό, θεωρώ την μόδα σαν τέχνη και θα ήθελα να ήμουν μέρος της, κλαίω με το παραμικρό συνήθως όταν βλέπω ταινίες-ότι ταινία και να είναι ειδικά με το πράσινο μίλι.. ρυάκια, αγοράζω πολλά βιβλία αλλά διαβάζω λίγα γιατί δεν έχω χρόνο, τρελαίνομαι για Μίκυ μάους και διαβάζω κόμικ αλλά βλέπω και παιδικά στην ΝΕΤ κάθε Σάββατο πρωί, το πρωί είμαι σαν φάντασμα-κατάχλωμη, διαφωνώ συνέχεια με τους άλλους και πολλές συζητήσεις που παίρνω μέρος καταλήγουν σε καβγάδες, είμαι αγχωμένη το περισσότερο της μέρας για χιλιάδες λόγους, ορισμένοι θεωρούν ότι δεν έχω φιλοδοξίες, βαριέμαι να ψωνίζω στο μάρκετ αν δεν έχω παρέα για να κάνουμε χαβαλέ, είμαι τελείως αγεωγράφητη αφού πρόσφατα ανακάλυψα ότι το Ναύπλιο είναι στην Πελοπόννησο..σωστά ε?, όταν είναι να πιώ-πίνω πολύ και μετά πηγαίνω σαν βαρκούλα και γκρινιάζω την επομένη που με πονάει το κεφάλι μου- γενικά δεν έχω μέτρο, μπλέκω σε ένα σορό μαλακίες σε σημείο που αναρωτιέμαι και εγώ με την κρίση μου, και άλλα πολλά..πάρα πολλά..

Τρελαίνομαι όμως που είμαι έτσι και δεν το αλλάζω με τίποτα, διότι ξέρω ότι μετά δεν θα είμαι εγώ πλέον. Βαρέθηκα να προσπαθώ να γίνω αυτό που θέλουν οι άλλοι και να θεωρώ ότι αυτό είναι το σωστό..ας αλλάξουν αυτοί..σειρά τους.. Μπορεί ορισμένες φορές να ζηλεύω με περιγραφές περί τελειότητας και ιδανικού.. αλλά το ξεπερνώ αμέσως πλέον και μετά γελάω με τον εαυτό μου που είμαι έτσι.. διότι το γουστάρω. Δεν θέλω να είμαι το όνειρο, το ιδανικό και η υπόσχεση κανενός.. γιατί ξέρω ότι θα απογοητευτεί.. όποτε προτιμώ να είμαι απλά εγώ.

*Αφιερωμένο στο Κατερινάκι… που ήταν εκεί.

 

Ηλεκτρονικοί Εθισμοί..

http://www.members.shaw.ca/gf3/circle-the-cat.html

Είναι και επίκερο με το θέμα του blog.. προσοχή!!! εάν έχετε να κάνετε δουλειές ή να διαβάσετε για μάθημα προτείνω να μην ασχοληθείτε.. εθίζεσαι και δεν αστειεύομαι.. και σε καμία περίπτωση δεν σας φταίει το μάυρο γατί!!! Να τι παθαίνει όποιος διαβάζει σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία.. (:p)

PS. Αν το καταφέρει κανείς.. let us know..

PSS.

ναι.. ναι.. C86 και δεν συμμαζεύεται.. κάπως έπρεπε να περάσει η ώρα στο λεωφορείο..

2/2/2007- 8:30

(*Σιγά μην σου αφιερώσω και το αποθημένο μου..σου αφιέρωσα πιο  σημαντικά πράγματα άσχετα αν εσύ δεν το κατάλαβες, αλλά από την άλλη θα μου πεις κατάλαβες εσύ ποτέ σου τίποτα; είδες το ξέχασα χθες πριν 3 χρόνια.. έπεσα μπροστά σου)

Κλείνει η παρένθεση

Το παραπάνω είναι σκέτη μαγεία και όποιος έχει αντίρρηση να την κρατήσει για τον εαυτό του (πλάκα κάνω..). Λοιπόν αν λέω αν αξιωθώ και πάω να τους ακούσω το Σάββατο, έτσι και το παίξουν live βλέπω να με μαζεύουν..χαχαχα όχι εντάξει είμαι λίγο υπερβολική απλά είναι το αγαπημένο μου. Το παραπάνω αν το ακούσεις από το virus meadow (είναι το πρώτο τραγουδάκι) δεν σου κάνει καμία αίσθηση τουλάχιστον σε μένα. Αλλά όταν άκουσα αυτό το live… πωπω ρε δεν μπορώ να σας περιγράψω πως ένιωσα.. είναι από τα τραγούδια που σε φτιάχνουν γαμώτο από τους στίχους μέχρι την μελωδία..αυτό το επιβλητικό που έχει και έτσι όπως ξεκινάει ..αυτές οι παύσεις και μετά το 5 λεπτό πάει χάνεσαι..τελείωσες..πωπω και τώρα που τα γράφω ανατριχιάζω. Ιδιοφυές κατ’ εμέ και καθόλου σκοτεινό όχι όχι!! φρενώδες και ειλικρινές προς τους ακροατές του θα έλεγα.. (* το παραπάνω live είναι από το album The Evening of the 24th)

Πάρτε και τους στίχους-ποίημα: 

Somewhere the blast furnace explodes, plumes of amber in the night sky

Each explosions bounces... (εκπληκτική κιθαριστική έκρηξη!!!) from horizon to horizon, from horizon to horizon

And for a while, the slow pulse boy, stood by the window

And let the fire sink into his skin.

Again all was still...But for the empty tin

Rolling up and down the gutter, on the breeze.

Then we were standing very close, I could live in the space between his heart beats. (τι λέει ο άνθρωπος..υπέροχος στίχος)

Outside the furnace errupts again, and dark red rivers, filled our veins with frenzy

We could tear up the floors, and find all the things we'd ever lost.

And the fire burns in our jack boots... (τττςςςς ψυχεδέλεια) so we chase the explosions

From horizon to horizon, wrap ourselves around the distance, for as long as we can hold.

Somewhere a girl is singing.

There is calm in the air, but there is greater calm than I can bear.

Tomorrow the sun shines.

PS.Συγχωρέστε με για τα σχόλια ανάμεσα στους στίχους… απλά όταν τους έγραφα το άκουγα παράλληλα και παρασύρθηκα..άλλωστε είμαι λίγο επιρρεπής σ’ αυτά.

PSS.Ακούστε και το Midnight Garden το δεύτερο αγαπημένο.. άλλο παραμύθι εκεί. Aaaa και το A room lives in Lucy..πωπω

Chem Lessons: Χημεία και καθημερινότητα στο γκρι γατί :"τρέχει το νερό..."

Σ’ αυτό το εξάμηνο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εργαστήρια που έκανα, ήταν αυτό στην Ποσοτική Ανάλυση όπου μας ζητήθηκε να κάνουμε προσδιορισμό της ολικής σκληρότητας του νερού .Έτσι λοιπόν αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτά που έμαθα και θα σας πω πώς να τα εφαρμόσετε στην καθημερινότητα σας… αν και θα βοηθηθούν περισσότερο αυτοί που πίνουν εμφιαλωμένο νερό διότι το να βρεις πληροφορίες για το πόσιμο είναι δύσκολο ως και ακατόρθωτο…

Τι είναι λοιπόν η σκληρότητα νερού ή αλλιώς τι είναι το μαλακό ή σκληρό νερό…? (μια χημική εισαγωγή προσιτή σε όλους)

Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι το νερό περιέχει πάντα διάφορες ιοντικές ουσίες (ιόντα) το θέμα είναι το ποσοστό των ιοντικών αυτών ουσιών που το καθιστούν πόσιμο ή μη. Η σκληρότητα νερού λοιπόν έχει να κάνει με την περιεκτικότητα του νερού που πίνουμε (και όχι μόνο) σε ιόντα ασβεστίου (Ca2+) και ιόντα μαγνησίου (Mg2+). Η σκληρότητα χωρίζεται σε 2 κατηγορίες τη Παροδική και την Μόνιμη. Παροδική σκληρότητα: είναι η σκληρότητα που οφείλεται στο όξινο ανθρακικό ασβέστιο και μαγνήσιο (Ca(HCO3)2 και Mg(HCO3)2 αντίστοιχα). Όπως λέει και το όνομα της είναι παροδική αυτό σημαίνει ότι με κατεργασία μπορεί να εξαλειφθεί και αυτό γίνεται με θέρμανση όπου τα παραπάνω άλατα απομακρύνονται ως ανθρακικό ασβέστιο και μαγνήσιο (CaCO3 και MgCO3). Μόνιμη σκληρότητα: είναι η σκληρότητα που οφείλεται στο θειϊκό μαγνήσιο και ασβέστιο, μόνο που αυτή δεν εξαφανίζεται με θέρμανση… εξ ου και το μόνιμη. Αντίστοιχα λοιπόν μαλακό νερό λέγεται το νερό που περιέχει εν διαλύσει μικρά ποσά αλάτων μαγνησίου και ασβεστίου ενώ σκληρό όταν η περιεκτικότητα σε τέτοια άλατα είναι μεγάλη.

Ετικέτες..

Όλοι πιστεύω έχετε παρατηρήσει τις ετικέτες των εμφιαλωμένων νερών όπου αναγράφονται πληροφορίες σχετικά με την ποσότητα διάφορων ιόντων π.χ. ΝΟ3-, Na+ κ.α. αλλά και το pH και τη σκληρότητα του νερού. Συνήθως η τελευταία εκφράζεται με τον εξής τρόπο: π.χ. «ολική σκληρότητα νερού σε CaCO3: 235 ppm» τι σημαίνει αυτό? Αυτό σημαίνει ότι στο ένα λίτρο νερού περιέχονται 235 mg CaCO3 ή αλλιώς 0,235g CaCO3 (αμερικάνικοι βαθμοί). Στην Ελλάδα εκφράζεται συνήθως μας είπαν τα βιβλία σε γαλλικούς βαθμούς (1mg CaCO3/100 mL νερού) εγώ προσωπικά δεν την έχω δει ποτέ εκφρασμένη έτσι… η ουσία όμως είναι η ίδια: σου δίνει τα g Ca2+ και Mg2+ που βρίσκονται στο νερό όταν όμως η ποσότητα αυτή υπολογιστεί σαν να ήταν υπό μορφή CaCO3 (πολύ σημαντικό!!σου δίνει έμμεσα την ποσότητα των ιόντων). Εμείς όμως τι νερό θέλουμε? Πάντα στο market κοιτάω τις ετικέτες και με κοιτούν περίεργα… λοιπόν… ξέρουμε όλοι ότι το ασβέστιο και το μαγνήσιο είναι απαραίτητα στοιχεία για τον οργανισμό. Ποιος δεν έχει ακούσει ότι το ασβέστιο κάνει καλό στα κόκαλα και ποιόν δεν τον κυνηγούσε η μαμά του μικρό/η να πιεί όλο του/ης το γάλα?? Το ασβέστιο ναι κάνει καλό στα κόκαλα αλλά είναι και σημαντικό για την σωστή λειτουργία της καρδιάς, των μυών και του εγκεφάλου. Το ασβέστιο συνεργάζεται με το μαγνήσιο για σωστή κάρδιο-αγγειακή λειτουργία. Γι’ αυτό και προτιμώ νερό με μεγάλη σκληρότητα το οποίο έχει βρεθεί ότι μειώνει τις καρδιαγγειακές παθήσεις… άλλωστε γενικά η μεγάλες τιμές σκληρότητας δεν επηρεάζουν αρνητικά την υγεία (σε λογικά πλαίσια μιλάμε πάντα εεε).

Αυτά! Πιστεύω να μάθετε κάτι ενδιαφέρον και την επόμενη φορά να ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά στην ετικέτα του νερού.. καλά η σκληρότητα είναι το πιο αθώο..εδώ μιλάμε για μετρήσεις ιόντων εξασθενούς χρωμιού και ιόντων μολύβδου σε πόσιμο νερό πολύ παραπάνω από το επιτρεπτό (αν και για τέτοιες τοξικές ουσίες δεν νομίζω ότι υπάρχει επιτρεπτό όριο). Την επόμενη φορά θα σας μιλήσω για κβαντομηχανική… εξίσωση Schrödinger , αρχή της αβεβαιότητας του Heisenberg … I’m just kidding..!!!! Την επόμενη φορά θα έχει αλκοτέστ.. αλήθεια τι μετράει το αλκοτέστ? ξέρετε?