Μαγεία..

Μαγεία.. ναι αυτή είναι η σωστή λέξη. Μαγεία για όταν ξυπνάς το πρωί έστω και αν ξυπνάς στις 12 παρόλο που το ξυπνητήρι βαράει από τις 9. Παρόλο που οι ακτίνες του ήλιου που προσπαθούν να μπουν στο δωμάτιο από τις κατεβασμένες γρίλιες σε τσατίζει αφάνταστα. Παρόλο που ξέρεις άσχετα αν δεν το παραδέχεσαι ότι και σήμερα πρέπει να περάσεις ώρες μπροστά από βιβλία που το μόνο που προσπαθούν να κάνουν είναι να σε πείσουν ότι υπάρχει εξήγηση γι΄ αυτή την μαγεία που βλέπεις γύρω σου. Παρόλο που προσπαθείς να ξεφύγεις από την ρουτίνα σου αν και ποτέ δεν το καταφέρνεις. Παρόλο που αυτά που νομίζεις ότι τελικά σε γεμίζουν μόλις τα επιτύχεις σου προσφέρουν τη λιγότερη και συντομότερη χαρά. Τίποτα! τίποτα από αυτά δεν συγκρίνεται με το γεγονός ότι στο τέλος της ημέρας βρίσκεσαι να γελάς με μαλακίες αλλά το ευχαριστίεσαι όσο τίποτα άλλο. Πας για καφέ και ένα τραγούδι που παίζει στο ράδιο σε κάνει να νιώθεις τόσο υπέροχα γαμάτα. Που περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που το λιγότερο που μπορείς να πεις είναι ότι λατρεύεις. Τα πάντα πάνω τους.. από τις κινήσεις τους μέχρι το γέλιο τους, την παρέα τους, τις ιδέες τους, τις απόψεις τους, την μουσική που ακούνε, τις γαμάτες απορίες τους, τις γκαντεμιές τους. Και ξέρεις ότι αυτοί οι 6 μήνες δεν θα ήταν οι ίδιοι χωρίς αυτούς και αυτό σε κάνει να νιώθεις τόσο μαγικά μέσα σου. Νόμιζα ότι δεν θα το έλεγα ξανά αυτό.. (η τάση μου να μεγαλοποιώ τα πράγματα) αλλά πραγματικά είναι οι 6 πιο γαμάτοι μήνες που πέρασα ποτέ.. και εύχομαι να μην τελειώσουν ποτέ.. να μην τελειώσει ποτέ αυτή η μαγεία.. και να γελάμε πάντα!