Σεληνόφως...

Τρώω κουλουράκια βανίλιας πασπαλισμένα με καφέ ζάχαρη.. η οποία έλιωσε κατά την διάρκεια του ψησίματος.. και ακούω την Suite Bergamasque του πολύ αγαπημένου μου Claude Debussy. Τελικά διαπιστώνω ότι όσες φορές και αν την ακούσω πάντα μου προκαλεί την ίδια συγκίνηση..με κάνει να αισθάνομαι τόσο μα τόσο όμορφα...μου προσφέρει μια απίστευτη ηρεμία και αρμονία..

Για την ονομασία αυτού του έργου ο Debussy βασίστηκε στους τίτλους και όχι μόνο κάποιων ποιημάτων του Γάλλου ποιητή Paul Verlaine. Συγκεκριμένα το πιο γνωστό μέρος του έργου,η "Clair de Lune",το οποίο έχει χιλιοπαιχτεί σε διαφημίσεις,ταινίες κλπ..είναι από το ομώνυμο ποίημα του Verlaine. Το αρχικό όνομα της ήταν "Promenade Sentimentale" το οποίο αποτελεί επίσης τίτλο ποιήματος που τυχαίνει να βρίσκεται στην πρώτη συλλογή ποιημάτων του Verlaine με τίτλο "Poèmes Saturniens". Εάν παρατηρήσει κανείς το ποίημα "Clair de Lune" στην αρχή λέει "que vont charmant masques et bergamasques" εικάζω λοιπόν ότι από εκεί πήρε το έργο το όνομα του "Suite Bergamasque". Το ίδιο γίνεται και με το τελευταίο μέρος του έργου το Passepied το οποίο αρχικά είχε ονομαστεί Pavane πάλι τίτλος ποιήματος του Verlaine.

H Suite Bergamasque αποτελείται από 4 μέρη: 1.Prelude 2. Menuet 3. Clair de Lune και 4. Passepied

Η αλήθεια είναι ότι εάν διαβάσει κανείς τα ποιήματα και ακούει παράλληλα θα αντιληφθεί κατά την γνώμη μου ότι δεν θα μπορούσε κανείς άλλος να περιγράψει καλύτερα μουσικά όλα όσα περικλείονται σε αυτά τα ποιήματα. Ο Debussy προσάρμοσε ακριβώς το στυλ του προκειμένου να εκφράσει τους τίτλους και το περιεχόμενο των ποιημάτων αυτών. Καινοτόμος..αφού όπως φαίνεται σε όλα του τα έργα ξέφυγε εντελώς από την κλασσική φόρμα αφού δεν δίστασε να ανακαλύψει και να εξερευνήσει την ανατολίτικη μελωδική διάθεση, να εισάγει πρώτος την κλίμακα με ολόκληρους τόνους αλλά και να χρησιμοποιήσει πάρα πολύ τις χρωματικές κλίμακες τους έντονους χρωματισμούς, τις αφαιρετικές μελωδίες. Έδωσε μεγάλη σημασία ακόμα και στον ρόλο μιας και μοναδικής νότας. Ιδέες και αντιλήψεις που θεωρούνταν ταμπού για τις αρχές τις τότε κλασσικής μουσικής. Ήταν "αντιστασιακός" καθώς ερχόταν συνεχώς σε σύγκρουση με κάθε αποδεκτή μουσική πρακτική. "Δεν δίσταζε να επαναλαμβάνει την προκλητική άποψη ότι δεν υπάρχουν …ειδικοί. «Ο καθένας γίνεται ειδικός ψάχνοντας επίμονα το δικό του κόσμο. Δεν πρέπει να ακούμε συμβουλές από κανέναν, μόνον από τον άνεμο, που καθώς περνάει μας μεταφέρει τις ιστορίες του κόσμου. Δεν επηρεάζομαι, ξέρω ότι σε πολλές εποχές την ομορφιά ορισμένοι την όριζαν ως ντροπή»".

Για μένα είναι ο απόλυτος ιμπρεσιονιστής μουσικός. Σαν να ακούς ένα πίνακα του Renoir.

Από κάτω το ποίημα "Clair de Lune" του Paul Verlaine στα γαλλικά.. ναι δεν μπόρεσα να βρω μετάφραση τώρα αλλά υπάρχει και στα αγγλικά αν ψάξει κανείς.. προτιμώ να το βάλω με την "γλώσσα" του.. και ότι θυμάμαι από κάτι γαλλικά που έκανα κάποτε..

Clair de Lune by Paul Verlaine (1844-1896)

Votre âme est un paysage choisi

Que vont charmant masques et bergamasques
Jouant du luth et dansant et quasi
Tristes sous leurs déguisements fantasques.

Tout en chantant sur le mode mineur
L'amour vainqueur et la vie opportune
Ils n'ont pas l'air de croire à leur bonheur
Et leur chanson se mêle au clair de lune,

Au calme clair de lune triste et beau,
Qui fait rêver les oiseaux dans les arbres
Et sangloter d'extase les jets d'eau,
Les grands jets d'eau sveltes parmi les marbres.

Από την Fantasia του Walt Disney (deleted scene)