Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Age of Consent

Psycho-somatic, addict, insane…( άσχετο… αλλά μπορεί και σχετικό δεν ξέρεις.. :p)

Σήμερα ξύπνησα στις 10 και μισή… πήρα το Mp3 και άκουσα μουσική μέχρι τις 12 μίση προκειμένου να ξυπνήσω καλά.. άλλοι φτιάχνουν καφέ και καπνίζουν για να ξυπνήσουν αλλά εγώ προτιμώ αυτό τον τρόπο να ξεκινάω την μέρα μου… δεν μου αρέσει και ο καφές, ίσως να συμβιβαζόμουν με μια κούπα ζεστής σοκολάτας.. αλλά μου τελείωσε το γάλα οπότε..
Κοιτούσα το ταβάνι και τον τοίχο της έμπνευσης..έβλεπα όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν επηρεάσει κατά καιρούς τον τρόπο σκέψης μου και την ζωή μου θετικά και αρνητικά. 

Σκεφτόμουν το πώς είμαι σήμερα..σαν άνθρωπος… πάντως σίγουρα καλύτερος από πέρυσι.. αν μου έλεγες πέρυσι τέτοιο καιρό ότι θα έρθει μια περίοδος που δεν θα σε αγγίζει τίποτα και δεν θα σε ρίχνει σχεδόν τίποτα θα σου απαντούσα «τι λες ρε μαλάκα με δουλεύεις? Αυτό ποτέ δεν τελειώνει…» και όμως τελείωσε! Επιτέλους είμαι κυρίαρχος της σκέψης μου και της βούλησης μου.. η φωνούλα μέσα μου.. που με κατηγορούσε για οτιδήποτε έκανα μέχρι τώρα άσχετα αν αυτό ήταν λάθος ή σωστό και συνεχώς μου υπενθύμιζε πόσο δειλή είμαι και ποια είναι τα όρια μου, που είχε φτάσει σε σημείο να με κάνει να υποβαθμίσω ορισμένες φορές την λέξη «ζωή». Αυτή η φωνούλα λοιπόν έχει καιρό να ακουστεί και νομίζω ότι επιτέλους απαλλάχτηκα από αυτήν..επιτέλους είμαι ελεύθερη να αποφασίσω ότι θέλω εγώ, να κρίνω εγώ τι είναι σωστό και τι όχι, να κάνω τα δικά μου λάθη και να πληρώσω εγώ για αυτά.. επειδή έτσι το θέλω εγώ και όχι επειδή μου το επιβάλει κάποιος. Νομίζω ότι μπαίνουμε επίσημα σε μία τελείως διαφορετική φάση και εποχή..μια εποχή που φαίνεται ελκυστική με την πρώτη ματιά..αλλά δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι λίγο.. δεν είναι δειλία απλά είμαι επιφυλακτική για την εξέλιξη της..

Το καλό είναι ότι άφησα πίσω τις μέρες εκείνες.. τις άσχημες και σκοτεινές μέρες.. για πάντα.. και έρχονται καινούργιες πιο τέλειες και ορεξάτες..μπορεί και πιο ρεαλιστικές.. σίγουρα πάντως θα είναι πιο ωραίες..
«Defeatist attitude I know will you be sorry when I've gone… »


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου