Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Διαπιστώνω ότι:

1) Μου λείπει ύπνος μάλλον..δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι είμαι σαν κοιμισμένος πιγκουίνος τις τελευταίες μέρες.. απαπα ακόμα και τώρα κλείνουν τα μάτια μου.. τελικά όντως ο ύπνος είναι ένα σημαντικό αγαθό.. το πιστεύω αυτό.. λυτρώνει επίσης διότι όταν κοιμάσαι δεν σκέφτεσαι..παγώνει και μουδιάζει το μυαλουδάκι για λίγη ώρα και ησυχάζεις.. η αλήθεια είναι κάπου το είχα διαβάσει νομίζω (αλλά δεν παίρνω και όρκο..οπότε μπορεί να λέω και μαλακίες…) ότι στην πραγματικότητα όταν κοιμόμαστε δεν σταματάει η κανονική λειτουργία του εγκεφάλου.. (λογικό θα μου πείτε αλλιώς θα ήμασταν λίγο dead) εννοώ ότι μπαίνει σε μια κατάσταση αδρανοποίησης.. ενεργοποιείται το υποσυνείδητο και όλα καταγράφονται εκεί.. δεν φιλτράρονται, όπως και καλά γίνεται στο ξύπνιο μας.. τεσπα.. δεν συνεχίζω διότι μπούρδες λέω.. Εγώ έχω 2 τρόπους ύπνου. Ο πρώτος είναι ο παραδοσιακός.. μόνο που εγώ τον κάνω λίγο extreme.. διότι έχω πέσει και από το κρεβάτι μια φορά..ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως στο καλό κοιμάμαι.. και κυρίως που χτυπάω και τι κάνω..και πως βρίσκω μελανιές την επομένη σε χέρια και πόδια.. μυστήρια πράγματα.. Ο δεύτερος είναι ο πιο ξεκουραστικός για μένα και ο πιο κουραστικός για τους άλλους.. είναι ο μελωδικός ύπνος.. τουτέστιν ακουστικά στα αυτιά και σχεδόν τέρμα μουσική (!!!) με χαλαρώνει απίστευτα.. χαχα μια φορά που ήμουν Βόλο..χαχα είχε παιχτεί αυτό το σκηνικό σπίτι.. βράδυ γύρω στη μία είχα πορωθεί-μισοκοιμηθεί και σε μια φάση έρχεται ο bro. και μου λέει ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΟ ΠΙΑ!!ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ!! Sorry bro. του λέω… καλά και να φανταστείτε ότι έχουμε διαφορετικά δωμάτια και κλείνει και την πόρτα… δύο πορίσματα βγαίνουν από αυτό: ο bro. έχει και γαμώ την ακοή και δεύτερον εγώ σε λίγα χρόνια αν συνεχίσω έτσι με βλέπω να μην ακούω ούτε ψίθυρο… Το άλλο που με κουράζει με τον ύπνο είναι όταν βλέπω όνειρα..πωπω!! θυμάμαι πρόσφατα είχα δει ένα με κάτι πόρτες και κλειδιά.. κάτι έψαχνα να βρω και όλο περπατούσα..ειλικρινά κουράστηκα!!! Το κακό με μένα και τα όνειρα είναι ότι βλέπω πράγματα που θέλω πάρα πολύ να γίνουν.. (εγώ και ο μισός πληθυσμός της γης βέβαια..) και το θέμα είναι ότι όταν ξυπνάω νομίζω ότι ισχύουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα..μετά επικρατεί η λογική και επανερχόμαστε στην πραγματικότητα.. εκείνα τα συναισθήματα σ’ αυτόν τον χρόνο είναι που τα θεωρώ «η απόλυτη ευτυχία».. αυτό το μεταβατικό μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας..εγώ πάντως τσιμπιέμαι καλού κακού.. δεν ξέρεις ποτέ πότε είσαι «υπό την επήρεια ονείρου..». Και η πλάκα ποια είναι? ότι όταν θες πάρα πολύ να κοιμηθείς δεν έχεις την ώρα.. και όταν την έχεις άπλετη σου έχει φύγει και είσαι μέσα στην τρελή ζωντάνια.. γαμώτο πια!! Και είχε και αυτόν τον «ήλιε, νυστάζω σήμερα» καιρό..και έπεφταν οι ακτίνες και όλο έγερνα εγώ..

2) Αρχίζω να αμφιβάλλω – να αμφισβητώ – να αναρωτιέμαι για πολλά πράγματα (πάλι). Αυτό μπορεί να είναι είτε πολύ καλό είτε πολύ κακό κατά την ταπεινή μου γνώμη. Πχ. Αν αναρωτιέσαι γιατί είναι στρόγγυλος ο ήλιος? Γιατί οι μαργαρίτες είναι κίτρινες και όχι μπλε? Ή υπάρχει τελικά η ψυχή? Πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος? Αυτές και άλλες βαθύτερες απορίες είναι επιθυμητές και η αμφισβήτηση στις λύσεις τους είναι αποδεχούμενη.. σημαίνει ότι ακόμα αναπνέεις πνευματικά και αντιλαμβάνεσαι την βαθύτερη ομορφιά γύρω σου.. άλλωστε σύμφωνα με τον Jostein Gaarder στον «Κόσμο της Σοφίας» : «ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ Ν’ΑΠΟΡΟΥΜΕ». Όταν όμως τα θέματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι και να αμφιβάλλεις είναι θέματα αυτογνωσίας και αυτοκριτικής.. τότε εγώ προσωπικά έχω ένα θέμα. Διότι εάν αρχίζω πάλι να αμφιβάλλω για θέματα που υποτίθεται ότι μέσα μου έχω «τακτοποιήσει» (χαζή λέξη) τότε σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία εξέλιξη στο σήμερα από το χθες..άρα είμαστε ξανά στην αρχή.. άρα δεν κάνουμε τίποτα..άρα δουλευόμαστε παιδάκια.. χαχαχα ωραία.. μ’ αρέσει..έτσι χάος!!

3) Νομίζω ότι αρχίζει να ολοκληρώνεται η σχέση μου με την μουσική.. περνάω την πιο γαμάτη- shoegaze- indie-αυθόρμητη- όπως θέλετε πέστε το μουσική περίοδο της ζωής μου.. και να φανταστείτε ότι άρχισε έτσι τυχαία το προηγούμενο Κυριακάτικο πρωινό..τα τυχαία όμως είναι και τα ωραία..Έχουμε περάσει σε ένα πιο υπερβατικό επίπεδο.. τα ακουστικά έχουν γίνει ένα με τα αυτιά μου.. και παιδιά σας παρακαλώ.. με όσους έρχομαι καθημερινά σε επαφή.. όταν με βλέπεται με ακουστικά (δηλαδή αυτό τον καιρό συνέχεια) παρακαλώ μην διακόπτεται.. :P  εάν θέλετε να μου πείτε κάτι και να με αποσπάσετε.. κάντε το ήρεμα δηλαδή δείξτε μου ότι πρόκειται να μου απευθύνετε το λόγο έτσι ώστε να αντιληφθώ και να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να πατήσω pause. ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕ ΑΙΦΝΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!!! (χαχαχα πλάκα σας κάνω μωρέ..) Μπορείτε να καταλάβετε ότι είμαι ερωτευμένη με αυτά που ακούω? Και τι γίνεται όταν είμαι ερωτευμένη? Βρίσκομαι σε άλλο κόσμο και μήκος κύματος.. ωραία. Σήμερα για να φτάσω σπίτι πήγα από πέντε διαφορετικούς δρόμους..για να ακούσω περισσότερο..χωρίς ΔΙΑΚΟΠΕΣ!! (χαχαχαχα ) μάλλον θα μπω και σε παθολογικά στάδια σε λίγο.. :P.

4) Αγαπημένη τελευταία φράση είναι το...κουκουρούκου νίντζα (έχει πολλές ερμηνείες κατ’ εμέ.. μην προσπαθήσετε να βρείτε λογική γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει..λογικά μου όντα εσείς..)

5) Πρέπει να βρω και άλλα κορδελάκια για τους καρπούς μου.

6) Τελικά τα λεωφορεία είναι μαγικό πράγμα. Παρόλο που μπορεί να έχουν πολύ κόσμο σε σημείο να μην μπορείς να αναπνεύσεις και πολύ βαβούρα.. είναι κάτι το απίστευτο αν σκεφτεί κανείς ότι για ένα μικρό χρονικό διάστημα κάθεται διπλά σου κάποιος άγνωστος/η και χωρίς να τον ξέρεις μοιράζεσαι με αυτόν ένα πάρα πάρα πάρα πολύ μικρό μέρος της ζωής σου.. δεν είναι απίστευτο? Πχ. Σήμερα κοιταζόμασταν με έναν τυπά από την αρχή μέχρι το τέλος έτσι χωρίς κάποιο λόγο.. ήταν ένας κάποιος τρόπος επικοινωνίας.. μεταξύ 2 αγνώστων. Στον γυρισμό μια κοπελιά κάθισε δίπλα μου και μοιράστηκα μαζί της λίγα λεπτά από την μουσική που άκουγα.. και προσπαθούσε και αυτή να ακούσει..και μετά κατέβηκα. Αυτό είναι το γαμάτο και μετά κατεβαίνεις και χάνεσαι στο πλήθος.. αυτή είναι η μαγεία της καθημερινότητας. Το θέμα είναι να μπορείς να την δεις.. και μετά καταλαβαίνεις ότι καμία μέρα σου δεν είναι η ίδια.

7) Τελικά έχω ξεμυαλιστεί.. αυτό είναι.. :p

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου