Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Op.40

Well she tossed all night like a ragin' sea, woke up and climbed from the suicide machine

With her spanish candles and her persian poems, stuck on the rocks inside opus 40 stoned

And scratchin' her wrists in the pourin' rain, she collapses down upon the ocean floor again

Tears in waves.. minds on fire.. nights alone by your side

Catskill mansions buried dreams, i'm alive she cried but i don't know what it means

Somewhere out there across the moonlit sands, there's a line drawn like the lines on her own hand

And slammin' her eyes lockin' the door, she collapses down upon the ocean floor again

Tears in waves.. minds on fire.. nights alone by your side

Απίστευτο πως καμιά φορά βλέπεις τον εαυτό σου στους στίχους κάποιων τραγουδιών.. ειδικά όταν έτσι ξαφνικά και χωρίς λόγο νιώθεις τρίτη σε έργα που εσύ θα έπρεπε να είσαι η πρωταγωνίστρια.. έτσι όμως είναι αυτά θα μου πείτε..έτσι δεν είναι? . : ) δεν πειράζει και οι κομπάρσοι χρήσιμοι είναι..που ξέρεις μπορεί να αρρωστήσει η πρωταγωνίστρια του δικού σου παραμυθιού.. μου αρέσει αυτό το χρωματάκι θα το υιοθετήσω.. ας βάλουμε και λίγο χρώμα στην ζωή μας και στην φαντασία μας...αρκετά ασπρόμαυρη και γκρίζα είναι.. τελικά ναι έχεις δίκιο.. αυτό είναι το λάθος και των 2 μας.. συμβιβαζόμαστε με αυτά που έχουμε.. και ναι είναι λίγα για μας και όντως δεν μας αξίζουν..αξίζουμε πολλά παραπάνω.. σίγουρα αξίζουμε.. και σίγουρα δεν αξίζει να χαλιόμαστε για κάτι που από την αρχή δεν μας κάνει. Σήμερα θύμωσα πάρα πολύ με τον εαυτό μου και τις σκέψεις που έκανε.. όχι ότι είναι τελείως λάθος αυτές οι σκέψεις..σε καμία περίπτωση δεν το πιστεύω αυτό..απλά για ακόμα μια φορά μου έδειξε μέσω των σκέψεων ποια είναι η πραγματικότητα της κατάστασης..και αυτή η πραγματικότητα εμένα δεν με χωράει..πολύ απλά. Το θέμα είναι μπορώ εγώ να το αποδεχτώ αυτό και να αλλάξω αυτή την πραγματικότητα? χμ..δύσκολη ερώτηση.. ναι μπορεί να καταφέρω να την αλλάξω.. αλλά θα μου πάρει χρόνο και κόπο..και έχω κουραστεί ήδη και που το σκέφτομαι.. είναι ένα ρίσκο και όπως κάθε ρίσκο δεν ξέρεις που θα σε βγάλει και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.. και άν αυτό είναι αρνητικό θα μπορέσεις να το αποδεχθείς? ή θα ζητήσεις περισσότερα? επείδη δεν το ξέρω αυτό.. λέω να το αφήσω..θέλω να ζήσω κάτι που να μου έρθει χαλάρα βαρέθηκα πια να νοιάζομαι.. θα χρησιμοποιήσω και αυτή την φράση (που πρέπει να είναι πολυ της μόδας τελευταία..την ακούω συνέχεια στον περίγυρο.. και θέλω να την πω και εγώ μια φορά..) είμαστε απλά σε διαφορετική φάση.. (αχ! πολύ το χάρηκα..).

1 σχόλιο: